Ik was vorige zomer een week inhouse vertaler. Een van mijn leuke klanten (heb ik er andere?) zocht voor de vakantieperiode iemand om stand-by te zijn voor het binnenkomende vertaalwerk. Juli en augustus zijn altijd wat rustiger, dat is al jaren zo, dus waarom niet? Geen betere periode dan nu om het een keer te proberen.
Dag 1
Spannend. Ik had geen idee wat me te wachten stond. Het is al bijna vijftien jaar geleden dat ik voor het laatst de deur van een bedrijf achter me dichttrok en sindsdien heb ik altijd zelf mijn dagen ingevuld. Ik zou vandaag van negen tot vijf werken.
Om vijf voor negen zat ik netjes klaar en precies op tijd kwam het Skype-gesprek binnen. Na wat praktische afspraken vielen de eerste opdrachten in mijn mailbox. Het beviel prima, een leuke afwisseling tussen talen en onderwerpen.
Ik bied Frans, Engels, Duits, Deens en Spaans aan, maar in de praktijk gaat het toch vooral om vertaalwerk uit het Frans. Vandaag kreeg ik dus ook Engels en Duits op mijn bord. Er kwamen eenvoudige revisies binnen, een check op volledigheid en spelfouten dus, maar ook grondige revisies, waarbij ik ook de stijl moest opsmukken (wat ik graag en, dat mag ik wel zeggen, goed doe) en de lay-out van het definitieve document controleren.
En natuurlijk zat er ook vertaalwerk bij over uiteenlopende onderwerpen, zoals katten en honden, juwelen, printers, kleding. Je ziet het, ik ben van alle markten thuis, als het maar creatief en buiten de lijntjes mag.
Al bij al was de eerste dag een succes, al blijft het vreemd om ‘verplicht aan het werk’ te zijn in plaats van mijn dag zo’n beetje zelf in te delen.
Dag 2
Er zijn zo van die dagen dat je een opdracht binnenkrijgt waardoor je dag niet meer stuk kan en dit was er zo een. Tussen het vele vertaal- en revisiewerk kwam ook de vraag om een libretto te vertalen. Een kolfje naar mijn hand, twee keer nadenken hoefde dus niet!
Het ging om een opera voor en door jongeren en dat was duidelijk te merken aan het taalgebruik. Ik mocht me van mijn gemeenste kant laten zien en mijn lezers eens goed uitschelden. Gelukkig kon ik hiervoor rekenen op de kant-en-klare bereidwilligheid van enkele collega’s, aangezien mijn eigen scheldvocabulaire redelijk beperkt is. Ik zette mijn lievelingsopera op en was meteen helemaal in een creatieve mood.
Op dag 2 denk ik, ‘Nou, dat inhouse vertalen is zo slecht nog niet!’
Dag 3
Dag drie en om acht uur ligt er al wat op me te wachten. Een stevige juridische turf. Daar durf ik me niet aan te wagen. Ik ben totaal niet juridisch onderlegd en kan dan ook geen waterdichte vertaling garanderen. Gelukkig heeft mijn klant daar alle begrip voor en zoekt hij voor deze opdracht een andere oplossing. Als freelancer zou ik me daar ook niet aan willen verbranden.
Maar als ik denk dat ik achterover kan leunen en met mijn voeten op mijn bureau kan liggen, dan heb ik het mis. Het wordt een dag vol heen-en-weerspringen en van de ene dringende opdracht naar de andere hollen. Zodra ik me aan de opdracht zet, moet ik hem alweer laten vallen voor een dringende vertaling of revisie die ertussen is gekomen. En er zitten er weer een paar leuke tussen. Een greep uit al dat lekkers: hippe polshorloges, hoortoestellen, kunst en techniek, tablets, notulen van bestuursvergaderingen, een folder van een doe-het-zelfzaak … Om twaalf uur ben ik blij dat ik kan gaan lunchen.
Na de middag krijg ik een stevig uit de kluiten gewassen opdracht uit de kunstwereld voor de kiezen, maar kan gelukkig het vertaalgeheugen gebruiken. Met wat geluk rolt de halve vertaling er zo uit. Met dank aan mijn voorganger …
Tegen het einde van de werkdag bombardeert mijn klant me alvast met werk voor morgenochtend. Ik zou maar ‘ns met mijn duimen moeten zitten draaien.
Dag 4
Wat brengt vandaag? Meer revisies en vertalingen, maar ook wat copywriting. Leuk, dat wilde ik altijd al een keer proberen. Vergis je niet, dit is een stuk moeilijker dan het lijkt. Verzin maar eens precies die slogan waar de klant naar op zoek is. Blij dat ik ervan geproefd heb, het smaakt naar meer.
En dan staat er nog iets onverwachts op de agenda: een lang gesprek met mijn klant, over hoe je uit je comfortzone moet treden en misschien ‘ns iets moet doen waar je minder goed in bent. Je kunt altijd meer dan je denkt en zo eens buiten je bekende kringetje gaan kleuren kan een mooi groeimoment zijn. Dit is niet zomaar uit de lucht komen vallen, hoor. Ik kreeg de opdracht voor een ICT-getinte vertaling, maar ook hier had ik geen goed gevoel bij.
Weet je wat het is, als je al zo lang freelancer bent, dan ben je het gewend om alleen die dingen aan te nemen waar je goed in bent en waarvan je weet dat je een pareltje kunt afleveren. Zo word je natuurlijk heel bedreven in wat je doet, maar de keerzijde is dan ook weer dat je vasthoudt aan wat je kent en kunt. En inderdaad, soms kan het verrijkend zijn om een keer een minder bekend thema aan te snijden.
Het gesprek gaf me energie en ik nam de volgende ‘intimiderende’ opdracht dan ook aan. Een vertaling over auto’s, to-taal mijn ding niet, maar de tekst werd intern nog nagelezen, dus ik hoefde me geen zorgen te maken.
Gisteren had ik een vertaalgeheugen dat graag met me meespeelde, maar vandaag had het daar duidelijk geen zin in. De bronteksten waren corrupt en niets leek nog te lukken. Ha, daarin verschilt het leven van een inhouse vertaler dus niet van dat van een freelancer. Klein verschilletje, deze week kan ik dergelijke hiccups lekker terugspelen naar de klant, vanaf volgende week mag ik het weer zelf oplossen.
En omdat ik echt de ervaring van een vertaler in loondienst zou mogen ervaren, mocht ik zowaar overwerken vandaag.
Dag 5
De routine kruipt erin en als rasechte freelancer krijg ik daar toch een beetje de kriebels van. Van het idee dat iemand anders beslist wat ik vandaag moet doen, ga ik hyperventileren. (Waar is die papieren zak?) Ik ben niet voor niets bijna vijftien jaar geleden als zelfstandige gestart. Voor mij gaat er niets boven de (relatieve) vrijheid om zelf te kunnen kiezen wat je vandaag wilt doen. Ik pas namelijk niet in een keurslijf, niet genoeg ademruimte naar mijn zin.
Dat neemt echter niet weg dat ik van deze week genoten heb. Ik heb dan ook een topklant! Hij weet precies waar ik goed in ben en sluist dan ook een heleboel van dergelijke opdrachten naar me door. Het was een compleet ander werkritme dan wat ik gewend ben, zo netjes van acht tot vier, en daar heb ik me toch even op moeten instellen. Voor mij was het toch een knop die ik moest omdraaien. Ik ben al bijna vijftien jaar niet meer afhankelijk van de klok. Erg leuk was het dagelijkse contact via skype of telefoon met een ander levend mens! Want het is toch soms wat stilletjes thuis …
Maar na een weekje inhouse weet ik het wel zeker, ik ben een freelancer in hart en nieren!